DISSENT!

Screening van In der Dämmerstunde Berlin de l’aube à la nuit en Cellule 719 gevolgd door een gesprek met Annik Leroy.

“Met In der Dämmerstunde Berlin de l’aube à la nuit probeer ik in de sporen te lopen van mijn reis, mijn verhaal, door de ruïnes, buurten en straten van Berlijn. Ik heb de dialoog gefilmd die tussen de stad en mijzelf plaatsvond, de omzwervingen in de oude wijken (Moabit, Kreuzberg, Wedding), plekken waar je nog de meeste sporen van het verleden kunt vinden, of liever gezegd wat er nog van over is.” (Annik Leroy)
In Cellule 719 is er nauwelijks beeld: af en toe zien we een glimp van water, maar verder is de film voornamelijk zwart. De teksten die in het grijs op het scherm verschijnen zijn afkomstig uit ‘Ein brief Ulrike Meinhofs aus dem Toten Trakt’, een brief die in 1972 werd geschreven door het RAF-lid Ulrike Meinhof, toen ze net opgesloten was. Voor Annik Leroy is dit video-project maar een tussenhalte in een langer proces, een onderzoek naar de historische RAF, maar nog meer naar de psychologische mechanismen van terreur, en de persoonlijkheidsstructuur van een publieke figuur die in volkomen isolement wordt overgeleverd aan haar meest private zelf. (Edwin Carels)

In der Dämmerstunde Berlin de l’aube à la nuit, Annik Leroy, BE, 1980, 16mm, z/w, 67’
Cellule 719, Annik Leroy, BE, 2006, video, z/w, 15’