Attica

In de beroemde New Yorkse gevangenis Attica vond in 1971 een opstand plaats die uitmondde in een bloedige confrontatie tussen gevangenen en politie. Op basis van die gebeurtenis componeerde Frederic Rzewski in 1972 Attica.
De canonstructuur van de muziek, die ruimte laat voor improvisatie, wordt weerspiegeld in Rzweski’s opbouw van het libretto. De zanger voegt telkens één woord toe uit de zin “Attica – is – in – front – of – me” (van “Attica” via “Attica is” tot uiteindelijk de volledige zin) en laat vervolgens telkens één woord weg, tot enkel het openingswoord resteert. Deze woorden werden uitgesproken door Richard S. Clark, een deelnemer aan de opstand, bij zijn vrijlating uit de gevangenis, of meer precies, toen hem de vraag werd gesteld hoe het voelde om de gevangenis achter zich te laten.

De Boers film, gedraaid op 16mm zwart-wit, bestaat uit één lange, trage, 360° pan-beweging die begint bij de vier musici, dan de rest van de ruimte filmt om uiteindelijk terug uit te komen bij het openingsbeeld. Halverwege de compositie, als de canonieke muzikale structuur vordert tot het punt waar de hele zin “Attica – is – in – front – of – me” wordt uitgesproken, rust de camera kort op een beeld van de muzikanten dat hetzelfde lijkt als het openingsshot, maar in feite de reflectie is in een spiegel die recht tegenover de musici staat. Cinematografische, muzikale, poëtische en sociale structuren weerspiegelen elkaar.

Attica won the Videonale.12 Award (DE) in 2009.