altogether

De stelling aan het begin van de film is: de toekomst is duister en dat is eigenlijk nog het beste wat je erover kunt opmerken. We bevinden ons in een ideologisch niemandsland in de nadagen van het 1968-tijdperk. Altogether is een sombere rijtoer door Brussel die de symbolen van de vergankelijkheid van de macht in sfeervol zwart-wit in beeld brengt.
De conclusie wordt langzaam onontkoombaar. De symbolische aanwezigheid van vlaggen en historische gebouwen, en van het behoud van (nationale) hoofdsteden als zodanig, is betwistbaar geworden. Geprojecteerd in de (nabije) toekomst, verschijnen ze in een hoogst onzeker licht. Gefragmenteerd en associatief, opgenomen in zwart-wit, toont de video schetsmatige beelden van stedelijke landschappen. Maar wat we eigenlijk zien is een schimmige abstractie van een stad die de indruk wekt van een negatieve ruimte waarvan het virtuele karakter niet langer wordt getheoretiseerd met behulp van een voice-over, maar terug te vinden is in het beeld zelf. Er is geen spraak, alleen geluid. De film nadert zijn climax en gaat in de richting van de ineenstorting van het zichtbare, waardoor de kijker “opgesloten” blijft in de huidige situatie: zich volledig bewust van de (onzekere) toekomst die komen gaat en zich afvragend of hij of zij in staat zal zijn daar enige invloed op uit te oefenen.