DISSENT!

Ter gelegenheid van deze Dissent! sessie heeft Jean-Pierre Rehm vijf films gekozen, die op het eerste zicht net zo verschillend zijn als de achtergrond van de makers. Maar is het niet juist de grensvervaging tussen wat traditioneel “documentaire” en “fictie” genoemd wordt of wat neurotisch gecategoriseerd wordt als “kunst”, “film” of “kunstenaars-film” (teken des tijds: de koppeling of het koppelteken) die het mogelijk maakt om de cinema haar zinvolle kracht van heterogeniteit nieuw leven in te blazen, tegen de consensuele tendensen in die alles en iedereen proberen vast te pinnen op specifieke plots en plaatsen? Zolang we het geworstel met eenvoudige determinaties volhouden, en pas dan, kunnen we onze ogen en oren toelaten te dwalen in onvoorziene richtingen. Wie weet heeft cinema, in een tijd waarin wordt beweerd dat het echte volledig is uitgesloten van elke vorm van illusie of utopie en waarin elk afwijkend standpunt gemakkelijk wordt afgedaan als “onrealistisch”, als kunst van de schijn, dan toch nog iets te zeggen.
Jean-Pierre Rehm introduceert iedere film, gevolgd door een gesprek.

Salomé Lamas No Man’s Land (PT, 2012, 72’)
Pere Portabella Mudanza (ES, 2008, 20’)
Apichatpong Weerasethakul Phantoms of Nabua (TH, 2009, 11’)
Benjamin Tiven A Third Version of the Imaginary (KE/US, 2012, 12’)
Lee Lynch et Lee Ann Schmitt Bower’s Cave (US, 2008, 14’)